Hervé, zelf een begenadigd toneelspeler geweest bij Wakken, debuteerde bij de Kallegasten als regisseur met het stuk ‘De verloofde van mijn vrouw’ in 1983; hij zou in Sint-Baafs-Vijve in het totaal 6 keer gevraagd worden.

Zijn aanpak was in die mate vernieuwend in vergelijking met vorige regisseurs, dat Hervé van bij het begin van ieder stuk ruimte liet om de acteurs zelf in hun rol tot ontplooiing te komen en persoonlijk te groeien naar een volwaardig personage. Hoewel hij graag de tekst zelf onder handen nam en die naar zijn hand zette, het taalgebruik ervan aanpaste of grotendeels herwerkte met een hedendaagse toets.

Hervé had ook een persoonlijke kijk op het decor, en ontwierp meesterlijke podiums, niet zelden confronterend en modern ogend. Hij stak dan ook regelmatig zelf de handen uit de mouwen bij de schilderwerken, of het aanbrengen van het meubilair en accessoires.

Dat hij soms veeleisend overkwam – zowel bij de acteurs als bij de decorbouwers – werd hem niet altijd in dank afgenomen, maar het resultaat dat hij neerzette was verfrissend, vernieuwend en uiteindelijk heel harmonisch. Vooral de ‘special effects’ in ‘zijn’ decors getuigen van zijn vindingrijkheid.